Penubuhan Majlis Perundingan Perpaduan Nasional (MPPN) yang
diumumkan oleh Perdana Menteri baru-baru ini membuktikan kesungguhan kerajaan
dalam menyatupadukan rakyat Malaysia. Kerajaan
tentunya ingin memberi ruang kepada semua golongan dan semua pihak di Malaysia
untuk bersuara dan duduk bersama bagi mencari kesepakatan yang jitu.
Jelas, bahawa pihak kerajaan cukup prihatin dan sedar akan ancaman
terhadap perpaduan di negara ini serta berusaha sedaya upaya untuk
menanganinya.
Walaubagaimanapun, usaha murni ini telah dipandang sinis oleh
pembangkang. Dalam Sebuah
artikel tulisan Koon Yew Yin di Malaysian Insider membuktikan betapa
pembangkang langsung tidak tahu menghargai apa-apa jua usaha kerajaan ke arah
perpaduan.
Menurut Yew Yin, penubuhan majlis ini merupakan satu lagi langkah
pembaziran wang dan masa rakyat Malaysia. Beliau mencemuhnya dengan
menggelarkannya sebagai Majlis yang tidak berguna. Alasannya ialah kerana beberapa orang
dari yang dilantik sebagai ahli Majlis tersebut merupakan orang yang terkenal
sebagai ‘pembodek’, tanpa menyebut nama-nama mereka.
Majlis ini diketuai oleh Tan Sri Samsuddin Osman, iaitu Pengerusi
KWSP, dengan Tan Sri Lee Lam Thye sebagai Timbalannya.
Apa yang menarik ialah, beberapa anggota lain merupakan
mereka-mereka yang terkenal sebagai penentang kerajaan dan penyokong
pembangkang tegar. Malah,
nama atau organisasi yang disertai mereka-mereka ini juga tidak asing dalam
program-program atau demonstrasi yang memperjuangkan isu-isu bertentangan
dengan aspirasi nasional.
Antaranya ialah Marina Mahathir yang merupakan antara pejuang hak
asasi golongan songsang atau LGBT. Beliau
merupakan pendokong liberalisasi serta pernah diundang melancarkan program
Seksualiti Merdeka suatu ketika dahulu. Pernah juga terlibat dalam
BERSIH. Marina,
bolehlah dikatakan sebagai pejuang yang menolak identiti Malaysia sebagai
Negara Islam.
Selain beliau, nama yang menarik perhatian ramai ialah Wardina Safiyyah,
seorang artis yang cukup celupar mengutuk kerajaan di laman sosialnya. Penulis menggunakan perkataan
‘celupar’ dan bukan ‘lantang’ kerana kenyataan Wardina terlalu cetek untuk
diangkat sebagai sebuah kritikan. Wardina
cukup terkenal dengan sikap ‘hollier than thou’ apabila berhadapan dengan
masyarakat umum sejurus selepas beliau memilih untuk ‘berubah’ dari segi
penampilan. Di masa
yang sama, beliau juga dikesan mempunyai sindrom yang menyamai Abby Abadi iaitu
gemar bercakap mengikut sedap mulut sendiri tanpa bersandarkan ilmu atau
rujukan apa-apa, termasuklah dalam soal agama.
Justeru, perlantikan Marina dan Wardina serta beberapa personaliti
yang berkaitan dangan Majlis Peguam telah mengundang kritikan dan keluhan dari
dalam UMNO sendiri.
Bagaimanapun, Perdana Menteri nampaknya tegas dan berani mengambil
risiko dalam perlantikan yang kurang popular ini, sekali gus menampakkan
kesungguhan beliau untuk menangani masalah perpaduan yang semakin
meruncing. Kita faham
bahawa Perdana Menteri ingin agar semua pihak mengenepikan segala perbezaan
pendapat dan fahaman serta memahami hakikat keunikan Malaysia di mana akhirnya
akan membentuk jatidiri dan identiti sebagai satu bangsa. Sudah sampai masanya,
semua golongan di Malaysia memahami bahawa kita tidak perlu mengikut atau
meniru negara-negara lain tetapi berdiri megah dengan cara dan gaya
tersendiri.
Dari sudut pandangan pembangkang, mereka seharusnya merasa gembira
kerana semakin ramai ‘orang-orang’ mereka mempunyai ruang untuk bersuara secara
langsung kepada kerajaan.
Apa yang kita tahu, Majlis ini bukanlah satu-satunya ‘ruang’ yang
diperolehi oleh pembangkang untuk bersuara secara langsung kepada
kerajaan.
Setakat ini, telah didedahkan bahawa beberapa personaliti di dalam
PEMANDU juga turut merupakan ‘suara’ pembangkang berdasarkan aktiviti mereka di
laman sosial serta pergaulan harian mereka. Malah, UMNO juga bukan sahaja memberi
ruang untuk pembangkang bersuara tetapi untuk duduk bersama di dalam organisasi
ini melalui Regina Lee, iaitu setiausaha kepada Ketua Pemuda UMNO.
Semua ini membuktikan bahawa UMNO cukup telus dan tidak mempunyai
apa-apa untuk disembunyikan dari rakyat mahupun pembangkang. Pembangkang bebas bersuara dari dalam
dan luar kerajaan dan seharusnya pembangkang merasa gembira dengan perkembangan
ini.
Malangnya, pembangkang masih belum gembira. Bagi mereka ini semua masih belum
cukup lagi. Tiada apa yang
dapat menggembirakan mereka dan tiada apa yang cukup yang dapat memuaskan hati
mereka, melainkan jika kerusi Perdana Menteri diserahkan kepada mereka.
Ini membuktikan bahawa pembangkang bukannya berjuang untuk rakyat
kerana jika rakyat yang diperjuangkan, maka semua golongan rakyat telah
mendapat peluang dan ruang di dalam kerajaan bagi membela nasib masing-masing. Tetapi, apa yang pembangkang
perjuangkan hanyalah kuasa dan kuasa semata-mata untuk merombak dan
mengubahsuai Malaysia seratus peratus mengikut acuan yang diinginkan mereka
walaupun acuan itu tidak menepati keinginan majoriti rakyat Malaysia.
No comments:
Post a Comment